- burunlamak
- buruna vurmak, II I, 341, 342 buruşmak (yüz) buru;mak II, 94 burutmak buğulandırmak, kokutarak yellenmek II, 302
Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini. 2009.
burunlamak
Look at other dictionaries:
burunlamak — i 1) Dışlamak Bana üvey evlat muamelesi yapıyorsun, beni burunluyorsun. O. Kemal 2) Aşağılamak … Çağatay Osmanlı Sözlük
burunlama — is. Burunlamak işi … Çağatay Osmanlı Sözlük
